Strauss uznawał „Barona cygańskiego” za swe największe kompozytorskie osiągnięcie. Zauroczony folklorem cygańsko-węgierskim stworzył operetkę oddającą piękno kultury obu tych nacji. Muzyka opisuje koloryt i swobodę puszty, żywiołowość cygańskiego obozowiska i elegancję wiedeńskich pałaców, dzieło aż roi się od wpadających w ucho melodii. „Baron cygański” powrócił w iście królewskim przepychu do repertuaru bydgoskiej Opery: operetkę wystawia się po to, aby sprawić radość widzom i…wykonawcom. Wykreowany na scenie świat ma zachwycać popisowymi ariami, wystawnością strojów, dekoracji, wdziękiem tancerek, dynamiką tancerzy, popisami aktorskimi całego zespołu a w uszach (i sercach) mają zostać na zawsze cudowny walc skarbów, duet ”ślubny” Saffi i Barinkaya, marsz rekrutów i ognisty czardasz. Z pieczołowitością zostały odtworzone XIX wieczne kostiumy wieśniaków w święcie winobrania z I aktu, migoczący światełkami namiot czaruje tajemniczością i erotyzmem Wschodu, przepyszny żyrandol i gigantyczne ażurowe schody –(największe w historii realizacji na scenie Opery Nova), które stanowią tło dla olśniewających sukien i mundurów. Błękity, szmaragdy, indygo, fiolety, cekiny, zapinki, przypinki. Jedwabne falbany spódnic tworzą barwną ruchomą płaszczyznę w porywającym czardaszu, powiewają frędzle chust, błyskają i dźwięczą szable: blisko 3 godziny radości!